امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند

هریک ازشمابایدکارهایی انجام دهد که به محبت مانزدیک واز آنچه موجب خشم وناراحتی ما می شود دورگردد،زیراظهور مابه ناگهان انجام می شود…وخداوندبه شمارشدفکری عنایت فرماید.

الاجتجاج،ج۲،ص۴۹۵

امام صادق علیه السلام فرموده اند

مومن مانندکفه ی ترازو است،هراندازه که برایمانش افزوده شود،برگرفتاری وبلایش افزوده می گردد.

گرفتاری،امتحانی برای تقرب به مقام قرب ربوبی می باشد ومعمولا هراندازه ایمان فردی کاملتر باشد باناگواری هاوناراحتی های بیشتر وبزرگتری درزندگی روبه رومی شود وبامشکلاتی یخت تر دست وپنجه نرم می کند.پهلوان حقیقی کسی است کهاز این امتحانات خدای سبحان،سرفراز بیرون آید،درمقابل ناملایمات دهرخم به ابرو نیاوردوباصبروبردباری برآن ها فائق شود.

دنیازندان فردباایمان است وبهشت فردبی ایمان.

اگرلذائذ دنیوی درمقابل لذت ها وتنعمات اخروی وامور معنوی،قدروارزشی داشت قطعا خدای منان،آن رانصیب منکران وجودخویش نمی کرد.

کسی از زندان خیر وخوشی نمی بیند ومومن نیز از زندان دنیایش جزناراحتی وناملایمات،نصیبی ندارد.این اموربه ظاهر ناخوشایند برای تصفیه شدن روح وروان انسان های مخلص است تاهمواره به یاد یگانه محبوب وجودبوده وباراز ونیازی بیشتر، بااورازدل گویندوبه بارگاه قدس الهی تقرب جویند.

ازکنارجاده ردمی شدیم که حاج احمدمتوسلیان،یک جوان بسیجی رادیدکه اسلحه اش رابه شکل نامناسبی حمل می کرد.رفت جلو وباصدای بلندبه اوگفت برادرمن!مگه توبسیجی نیستی؟این چه وضع حمل اسلحه اس؟فرمانده ی توکیه که حتی تفنگ دست گرفتنوبهت یادنداده؟

این درحالی بودکه حاج احمد می دانست که آن بسیجی نیروی خودش است.بسیجی که خیلی جاخورده بود،بغضش گرفت وگفت چرابامن اینطوری صحبت می کنی؟اصلا می دونی فرمانده ی من کیه؟فرمانده ی من برادر احمده.جرات داری بیاباهم بریم پیشش تاحالتوبگیره وبفهمی که بابسیجی اینطوری صحبت نمی کنن.اگه جرات داری اسمتوبگوتاشکایتتوبه برادراحمدبکنم.فقط بعدش فرارکن واین طرف ها پیدات نشه.

حاج احمدنگاهی به بسیجی کردویک دفعه به التماس افتادکه برادر!توروبه خدامنوببخش،توروبه خداحرفی به برادراحمدنزن،منومی کشه

غلط کردم،حلالم کن.

بسیجی بادیدن چشمان حاج احمدکه نمناک شده بودوصورتش راترکرده بود،دلش سوخت وگفت باشه!حالادیگه گریه نکن.چیزی به برادراحمدنمی گم.حاج احمد باجوان روبوسی کردوبعدازتشکرازاوجداشد.

چندروزبعدوقتی درمراسم صبحگاه قرارشدفرمانده ی لشکربرای نیروهاصحبت کند،بسیجی بادیدن حاج احمدبغضش ترکید.

وفات ام المومنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها رامحضر میوه دلش حضرت حجت بن الحسن تسلیت عرض می کنم.

آقاجان!این روزهاکه می گذرد دلم به یادت بهانه می گیرد.سفره ی افطار راهمگی درکنار خانواده می چینند وبانام خداکام خویش راشیرین می کنند باسفره ی رنگینی که لذت باهم بودنش بیش از این شیرینی هاست.

عزیزفاطمه! نمی دانم روزهای تلخ انتظار راچگونه شام می کنی ولحظه افطار درکنار کدام آشنای خوشبخت لقمه ی خرمایت رابادعای افطار آغاز می کنی.

دردانه ی زهرا!دلتنگ باتو بودنم اما افسوس می خورم که چرا ثانیه های بودنم درمسیرتو متعالی نگشته اندولحظه ای نیز باتو همراه نبوده ام.

آقای من! شرمساریم راازکوتاهی درحقت بپذیر ودراین شب های بارانی این مسکین دور مانده از معنا رادرذکرتسبیح سحرت یادکن.شایدبه دعای تو من هم عاشق شدم.

تنهادلخوشی هرروزم دعای عهدتوست که قبل از افطار بابغضی درگلو زمزمه می کنم تاشاید عنایتی به این کنیزسراپاتقصیربنمایی وباگوشه چشمی سوءحالم رابه حسن حالت مبدل کنی.

می دانم جده ات خدیجه افتخار شماست.من نیزبه این دلخوشم که ام المومنین زیبنده ی جده ی شماست وبه خودم حق می دهم که درعزای مادرم جامه ی سیاه بپوشم.شایدکه همرنگ شماباشم.

اللهم عجل لولیک الفرج

تعریف انس باقرآن:

1-انس باشنیدن آیات قرآن:

اگربخواهیم یک ملت شصت میلیونی باقرآن به معنای واقعی کلمه آشنابشود،مقدماتش همین هاست.اول بایدقرآن رابشناسد.اول بایدبتواندلای قرآن رابازکند.بتواندکلمات قرآن راباگوش خود وأنوس کند.

اصلًابهتراین است که همه ی مردم ما،انسشان باقرآن به گونه ای باشد که آیات قرآن به گوششان آشنا باشد؛وقتی آیه ای را می خوانند،صدر وذیل وقبل وبعدآیه برایشان آشنا باشد.

2-انس باتلاوت مستمر،توجه به ترجمه وتدبّردرمفاهیم قرآن:

انس باقرآن یعنی قرآن راخواندن وباز خواندن ودرمفاهیم قرآنی ،تدبّرکردن وآنها رافهمیدن.فارسی زبان ها می توانند از ترجمه ی قرآن استفاده کنندوکلمات قرآنی رابه طور تقریب بفهمندومضامین آیات قرآن رادریابند ودرآنها فکر .تأمل کنند.

این قرآن یک اقیانوس عظیم است.هرچه بیشترجلوبرویدتشنه تر می شوید وعلاقه مندتر می شوید ودل شما روشن تر می شود.درقرآن بایدتدبّرکرد.من بازهم از شماجوانان خواهش می کنم که بامعانی قرآن انس پیداکنید وترجمه ی قرآن رابفهمید.من بارها از جوانان خواسته ام وبسیاری هم اقدام کرده اند.قرآن راکه هرروز تلاوت می کنید؛هرچه کهتلاوت می کنید،ترجمه ی آن راهم نگاه کنید.بگذارید این مفاهیم درذهن جوان شماحک شود،درآن صورت فرصت تدبّرپیداخواهید کرد.

شماازهرزبانی که باشید،اگرقرآن راازکسی نیاموخته باشید،وقتی زیاد قرآن رابخوانید،بامفاهیم قرآن به خودی خود انس پیدامی کنید.

توصیه من به شما این است که بامفاهیم قرآن انس پیداکنید وآنچه راکه می خواهید درمعنایش تأمل کنید.

3-انس باحفظ قرآن:

پس اول بایدخوب بخوانید،تلاوت راخوب،صحیح وجامع بخوانید،دوم معانی ومفاهیم قرآنی رابفهمیدوسوم قرآن راحفظ کنید.حفظ قرآن خیلی مهم است.شماجوان ها به این احتیاج دارید ومی توانید.وقتی شماحافظ قرآن هستید،این تکرار آیات قرآنی وانس دائمی باقرآن،به شمافرصت می دهد که درقرآن تدبّرکنید."تدبّردرقرآن"باهمین طور خواندن وردشدن به دست نمی آید،بایک بار ودوبار خواندن هم حاصل نمی شود،باتکرار وانس باآیه ای از قرآن،امکان تدبّر درآن به دست می آید،وچقدر لطایف درقرآن کریم هست که اینها راجزباتدبّر نمی توان فهمید.بنابراین حفظ وفهم معانی قرآن وتلاوت آن لازم است.

بیانات مقام معظم رهبری دردیدارباقاریان قرآن86/6/22

ادامه دارد…