امام صادق علیه السلام فرموده اند

مومن مانندکفه ی ترازو است،هراندازه که برایمانش افزوده شود،برگرفتاری وبلایش افزوده می گردد.

گرفتاری،امتحانی برای تقرب به مقام قرب ربوبی می باشد ومعمولا هراندازه ایمان فردی کاملتر باشد باناگواری هاوناراحتی های بیشتر وبزرگتری درزندگی روبه رومی شود وبامشکلاتی یخت تر دست وپنجه نرم می کند.پهلوان حقیقی کسی است کهاز این امتحانات خدای سبحان،سرفراز بیرون آید،درمقابل ناملایمات دهرخم به ابرو نیاوردوباصبروبردباری برآن ها فائق شود.

دنیازندان فردباایمان است وبهشت فردبی ایمان.

اگرلذائذ دنیوی درمقابل لذت ها وتنعمات اخروی وامور معنوی،قدروارزشی داشت قطعا خدای منان،آن رانصیب منکران وجودخویش نمی کرد.

کسی از زندان خیر وخوشی نمی بیند ومومن نیز از زندان دنیایش جزناراحتی وناملایمات،نصیبی ندارد.این اموربه ظاهر ناخوشایند برای تصفیه شدن روح وروان انسان های مخلص است تاهمواره به یاد یگانه محبوب وجودبوده وباراز ونیازی بیشتر، بااورازدل گویندوبه بارگاه قدس الهی تقرب جویند.