ما،درماه رمضان دردعای بعد از نماز می گوییم:یاذاالمنّ ولایمنّ…خدایا ما منت پذیر توییم هیچ کس برتومنت ندارد،هیچ کس طلبکارتونیست.اگریک وقت نماز امام زمان خواندی وگریه کردی خود راطلبکار نبین،خودرابدهکار ببین.از اینکه به تواجازه دادند مسجد جمکران بیایی ونماز امام زمان بخوانی سجده شکر ونماز شکر به جابیاور.

روایت داریم از امام زمان (علیه السلام)که :ازمهم ترین واجبات سجده شکر است.

سجده شکربعدازنمازهامستحب مؤکداست. بعضی ازعلما واجب می دانند.به سجده برو وبگو:شکرًا شکرًا شکرًا

خیلی ها درعمرشان توفیق پیدانمی کنند سجده شکر به جا آورند.

این دعا به ما می گوید خدایا توبه ما منت دادی.امام زمان به ما منت داده،مانفس کشیدنمان هم به برکت امام زمان(علیه السلام) است.

اگرهم حاجت داریم باید التماس کنیم،تضرع کنیم،خواهش کنیم،تمناکنیم،نه اینکه باطلبکاری بخواهیم.

آدم احمق وجاهل،دورکعت نماز که می خواند،سرش را این ور وآن ور می کند ومی گوید:پس چراجبرئیل به من نازل نشد؟

نه آقاجان!ماهمیشه بدهکاریم.ممنون خداباید باشیم که به ما اجازه وتوفیق دادکه اورایاد کنیم.

حجت الاسلام فرح زاد

اول:غسل کردن درآب جاری وریختن سی کف آب برسر،که باعث ایمنی از جمیع دردها وبیماری هاست درتمام سال

دوم:کفی ازگلاب برروبزند تا ازخواری وپریشانی نجات یابدوقدری هم برسر خودبزندتا درآن سال ازسرسام ایمن شود.

سوم:دورکعت نماز اول ماه وتصدّق رابه عمل آورد.

چهارم:دورکعت نماز بخوانددررکعت اول بعد از حمد سوره فتح ودررکعت دوم بعد از حمد هر سوره ای که می خواهد بخواند تا حق تعالی جمیع بدی هارا درآن سال از اودورگرداندودرحفظ خداباشد تاسال آینده.

پنجم:دعاهایی که خواندن آن دراول ماه رمضان فضیلت بسیار دارد ودر مفاتیح الجنان به طور کامل ذکرشده است.

عده ای مانند همیشه غذا می خورند،فقط برای گرسنه نشدن ولذت بردن،سحری وافطاری می خورند.

عده ای هم علاوه برگرسنه نشدن،به خاطر نیرو گرفتن برای عبادت وبه قصد مستحب سحری وافطار می خورند.

عده ای هم سحری وافطاری می خورند زیرا خداوند چنین خواسته است وقدرت عبادت داشته باشند.

کارهایی مثل ذکر،کیفیت خوردن واعمال مستحبی دیگرمانند قرائت قرآن،دعا ونیایش راقبل وبعد ازسحری وافطاری انجام می دهند.

آدابی که در افطاری وسحری خوردن وجود دارد وباید رعایت شود:

قبل از شروع،"بسم الله الرحمن الرحیم"بگویدوبعدازآن سوره قدربخواند.

قبل از افطار باید دعایی بخواند که درکتاب اقبال نقل شده است ودرکتاب مفاتیح آمده است که قبل از افطار بگوید:

بِسمِ الله اللّهمّ لَکَ صُمنا وَعَلی رِزقِکَ اَفطَرنا فَتَقَبَّل مِنّا اِنَّکَ اَنتَ السَّمیعُ العَلیمُ

مفضل بن عمر از امام صادق(علیه السلام)نقل می کندکه رسول خدا(صلی الله علیه وآله)به امیر مؤمنان(علیه السلام) فرمود:

ای اباالحسن!به ماه رمضان چیزی نمانده است.قبل از اینکه افطار کنی ،دعایی رابخوان که جبرئیل به من تعلیم داد.جبرئیل به من گفت:ای محمد کسی که قبل از افطارروزه ماه رمضان،این دعا رابخواند،خداوند دعای اورابرآورده می کند،نماز وروزه اوراقبول کرده وده دعای اورامستجاب می گرداند،گناهان اورامی بخشد،غصه ها وگرفتاری های اورابرطرف می کند،حاجت های اورا برآورده ،واورابه هدفش می رساند،عمل اوراهمراه عمل پیامبران وصدّیقین بالا می بردودر روز قیامت چهره اورا نورانی تر از ماه شب چهارده قرار می دهد.

گفتم:آن دعا،چه دعایی است؟ گفت:"اللهم ربّ النّور العظیم…”

سفارش امام صادق (علیه السلام) به روزه داران این است:

“درهنگام روزه مرگ خودرانزدیک بدان،(وسعی کن)عملت باخضوع وخشوع همراه باشد،مانندبنده ای ترسان،ازخداوند بترس.دلت راازعیب وباطنت راازنیرنگ ها پاک کن.ازهرکاری درمورد غیرخدا،دوری کن وتنها خداراسرپرست خود بدان وتنها از خداوند قدرتمند بترس ودرهنگام روزه باتمام وجودبه یاد خداباش وقلبت رابرای خداوند خالی کن تامحبتِ زیادِ خودش را درقلبت قراردهدوهمچنین بدنت راآسوده کن تادستورات اوراانجام دهی”

درادامه،امام ازکارهایی مثل مخالفت کردن اعضای بدن درانجام اعمال منع شده،بخصوص زبان حتی ازمجادله وسوگند،منع کرده اند.

سپس درآخرروایت می فرمایند:

“زمانی فضیلت کامل درروزه به انسان می رسدکه به تمام آنچه گفتم،دسترسی پیداکنی وهرمقداری که کوتاهی کنی،ثواب روزه ات کم می شود.”

روزه ای که همراه باشرایط آن باشد،دارای آثاری است که نیاز به اندیشه دارد.کسی که آخرت رانزدیک بداند،قلبش خارج از مسائل دنیایی است،طوری که به فکرجمع آوری توشه برای آخرت است ودرصورتی که قلب اوشکسته باشدوخضوع وخشوع پیداکند،تمایلی به غیرخدانخواهد داشت ودلخوشی اوجز خداکسی نیست.بنابراین روزه چنین فردی بااین خصوصیات که روح،دل،بدن وتمام وجود اودریاد،محبت وعبادت خدامی باشد،جزءمقربین قرار می گیرد.

خداوندبرای یک روز هم که شده به حق دوستانش روزه ی این چنینی را ارزانی بدارد.

برگرفته از کتاب المراقبات حاج میرزا جوادآقاملکی تبریزی