نماز،منتهای عروج وکمال بشریت است.عروج بشر این است،نه آنکه مثل فضانوردان به فضابروی وآسمان هاراببینی.اگرهمین جا،به جایی رسیدی که غیرخداراعبادت نکردی؛نه هوی وهوس خودراپرستش کردی ونه هوی وهوس دیگران را،اگرازشیطان خود وازشیطان دیگران محفوظ بودی وفقط تکیه گاهت درعبودیت،حق تعالی بود،این صلوه کبیر است وشمارابه جایی می برد که ازتمام نفوس بشری بی نیاز می شویدوفقط به حق تعالی احتیاج دارید.به وسیله این نماز آگاهی هایی برای انسان پیدامی شود.

نماز برای این است که شماراپرواز دهند.چه کنیم که می گویید:ما اینجا می خواهیم مشغول چلوکبابمان باشیم؟!توبالاتر از این حرفها هستی که اسیر چلوکباب باشی!توبایداز این پروازی که انبیاواولیا واوصیا وصلحادارند،سهمی داشته باشی؛گمان نکن که آن پرواز ،اختصاص به آنها دارد.ماهم اگربنده خالص خداشویم،دست ازتشریفات برداریم،دست ازشرکمان برداریم ودست ازاین بت پرستی برداریم،می توانیم از این پروازسهمی داشته باشیم.گمان نکنیدفقط اهل مکه بت پرست بودند.ماهم اگربندگی هوی وهوس رابکنیم،بت پرستیم.منتهی بت ما،هوی وهوس ماست.

نردبان آسمان-مجموعه ای ازدرسهای اخلاق  آیت الله بهاءالدینی