نماز،منتهای عروج وکمال بشریت است.عروج بشر این است،نه آنکه مثل فضانوردان به فضابروی وآسمان هاراببینی.اگرهمین جا،به جایی رسیدی که غیرخداراعبادت نکردی؛نه هوی وهوس خودراپرستش کردی ونه هوی وهوس دیگران را،اگرازشیطان خود وازشیطان دیگران محفوظ بودی وفقط تکیه گاهت درعبودیت،حق تعالی بود،این صلوه کبیر است وشمارابه جایی می برد که ازتمام نفوس بشری بی نیاز می شویدوفقط به حق تعالی احتیاج دارید.به وسیله این نماز آگاهی هایی برای انسان پیدامی شود.

نماز برای این است که شماراپرواز دهند.چه کنیم که می گویید:ما اینجا می خواهیم مشغول چلوکبابمان باشیم؟!توبالاتر از این حرفها هستی که اسیر چلوکباب باشی!توبایداز این پروازی که انبیاواولیا واوصیا وصلحادارند،سهمی داشته باشی؛گمان نکن که آن پرواز ،اختصاص به آنها دارد.ماهم اگربنده خالص خداشویم،دست ازتشریفات برداریم،دست ازشرکمان برداریم ودست ازاین بت پرستی برداریم،می توانیم از این پروازسهمی داشته باشیم.گمان نکنیدفقط اهل مکه بت پرست بودند.ماهم اگربندگی هوی وهوس رابکنیم،بت پرستیم.منتهی بت ما،هوی وهوس ماست.

نردبان آسمان-مجموعه ای ازدرسهای اخلاق  آیت الله بهاءالدینی

حضرت امام(ره):احتیاط واجب آن است که 1روزه دارازاستعمال آمپولی که به جای غذا به کار می رود خودداری کند2،ولی تزریق آمپولی که عضورابی حس می کند یابه جای دوا استعمال می شوداشکال ندارد.3

1-آیت الله فاضل:باید روزه دار……

2-آیت الله بهجت:بلکه اجتناب خالی از وجه نیست…

(اجتناب از آمپولی که معلوم نیست ازقسم اول باشد یانه لازم نیست)

3-آیت الله نوری همدانی:وتزریق هیچ نوع ازآمپول هاروزه راباطل نمی کند.

آیت الله اراکی:استعمال آمپول هایی که تزریق می شود،تقویتی باشد یاغیر تقویتی؛ونیز سرم غذایی وتقویتی-چون درمورد مذکور أکل وشرب صادق نیست-اشکال ندارد.

آیت الله گلپایگانی وصافی:احتیاط مستحب آن است که روزه دار ازاستعمال آمپول خودداری کند وفرق بین آمپول ها نیست،واگر لازم شد وتزریق کرد،روزه ی اوباطل نمی شود.

آیت الله خوئی وتبریزی:آمپولی که عضورابی حس می کندیابه جهت دیگراستعمال می شود،برای روزه دار اشکال نداردوبهتر آن است که از استعمال آمپولی که به جای دواءوغذابه کار می برند،خودداری کند.

آیت الله سیستانی:آمپول وسرم روزه راباطل نمی کند،هرچند آمپول تقویتی یاسرم قندی نمکی باشد وهمچنین اسپری که برای تنگی نفس استعمال می شود اگردارورافقط وارد ریه کند روزه راباطل نمی کند وهمچنین دارو درچشم وگوش ریختن روزه راباطل نمی کنداگرچه مزه آن به گلوبرسدواگردربینی بریزد اگربه حلق نرسد روزه راباطل نمی کند.

آیت الله مکارم:احتیاط واجب آن است که روزه دار از تزریق آمپول ها وسرم هایی که به جای غذا یاداروبه کار می رود،خودداری کندولی تزریق آمپول هایی که عضورابی حس می کنداشکال ندارد.

آیت الله شبیری زنجانی:احتیاط واجب آن است که روزه دارازاستعمال سرم وآمپولی که به جای غذابه کار می رودخودداری کند،ولی تزریق آمپول دوایی وآمپولی که عضورابی حس می کند،اشکال ندارد.

حضرت آقا:احتیاط واجب آن است که روزه دار از آمپولهای مقوّی ومغذّی وهر آمپولی که دررگ تزریق می شود ونیز انواع سرم ها خودداری کند،لکن آمپول های داروئی که درعضله تزریق می شود ونیزآمپول هایی که برای بی حس کردن به کار می رود،مانعی ندارد.

برگرفته ازتوضیح المسائل مراجع جلد 1

دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

بدون شک،جاذبه هاودافعه های انسان تحت تأثیر محبت ها ونفرت های اوشکل می گیرد.انسان درحالی که محبت وعشق می ورزد،احساس لذت وخوشبختی می کندودرهنگامی که درحال کراهت ونفرت است،احساس گرفتگی ودردورنج دارد.شایدبه همین دلیل است که برخی ازحکیمان بزرگ وفیلسوفان اخلاق،غایت انسان وهدف اخلاق راسعادتمندی، یعنی زندگی لذت بخش وبدون درد ورنج دانسته اندوتحقق این هدف رافقط درسایه ی زندگی محبت آمیز وبه خصوص مرحله ی عالی آن یعنی حیات عاشقانه میسر می دانند.می توان سرّاین همه ارزشمندی برای واژگان محبت وعشق رادرهمین حقیقت جست.اما آنچه ازاصل محبت وعشق مهم تر است،شأن ومنزلت محبوب ومعشوق است.میزان سعادتمندی انسان وابسته به درجه ی محبت اوست.سطح محبت وعشق اورا بایددراندازه های کمال وجمال محبوب جستجو کردودوام وقوام آن نیز ظهور وغروب جمال محبوب رقم می زند.

اکنون سؤال اصلی این است که سروجان رادرهوای جمال وجلال کدام حقیقت باید سوداکردتامحبت ابدی وعشق متعالی ثمر دهدولذت پایدار وخوشبختی ماندگار به بارآورد؟

خداباوران را زیبنده آن است که پاسخ این سؤال راازپروردگارخودطلب کنند.ازنگاه اخلاق اسلامی آن وجودی که شایسته چنین محبتی است،جزخدانیست.محبت اوتوجیه گرخلقت عالم وتحقق بخش آمال انسان واهداف عالم است؛از این روخداوند می فرماید:

“وَالَّذینَ آمَنواأَشَدُّحُبًّالِلّه"(بقره:165)

آری ،کسانی که ایمان آورده اند،به خدامحبت بیشتری دارند.

برگرفته ازکتاب تولی وتبری اثر علی محمد حیدری نراقی

راه تحصیل محبت وتحکیم آن درقلب،پاکسازی درون از مشاغل وتعلقات دنیوی است واین مهم با تفکروذکرخدامیسر می شود.قلب انسان چون ظرفی است که دریک زمان،دومظروف رادرخودنمی پذیرد.پس برای تحصیل محبت خداباید قلب راازمحبت غیر او پاک کرد،چون هیچ کس را دوقلب نداده اند.

کمال محبت آن است که خداراباتمام قلب دوست بداری،زیرا تازمانی که انسان به دیگری نظر دارد،گوشه ای از قلبش به او مشغول است وبه همان مقدار از محبت به خدا محروم است.

برگرفته از کتاب تولی وتبری اثر علی محمد حیدری نراقی

1-ایمان استوار:

ازجمله نشانه های خدابه بندهريا،ایمان محکم واستوار است.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)فرموده اند:خدادنیارابه همگان می دهد،چه آنها رادوست داشته باشد،چه دوست نداشته باشد،ولی ایمان رافقط به کسانی می دهد که دوست می دارد.

2-ابتلادردنیا:

نشانه دیگر ابتلا وگرفتاری دردنیاست.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)فرموده اند:اگرخدابنده ای رادوست بدارد،اورامبتلا می کند.

3-مرشد درونی:

نشانه دیگرآن است که خداوند اورامربی ومرشد خویش می سازد.

رسول خدا(صلی الله علیه وآله)می فرمایند:چون خدابنده ای رادوست داشته باشد،از درونش واعظی بر می انگیزد که به خیر هدایتش کندوبه قلبش کمالی می بخشد تااز بدی بازش دارد.

برگرفته ازکتاب تولی وتبری اثرعلی محمد حیدری نراقی